کویت با مساحتی در حدود ۱۸ هزار کیلومتر مربع و جمعیتی در حدود ۵ میلیون نفر، کشوری کوچک در منطقه خاورمیانه است که در حاشیه خلیج فارس واقع شده است.
مردم کویت تا اوایل قرن بیستم از طب مدرن استفاده نمی کردند. در سال ۱۹۰۴ بریتانیا برای رایج کردن طب مدرن در کویت، پزشکی را به عنوان سفیر خود منصوب کرد. اما قبل از این زمان مردم کویت بر طب سنتی که توسط پزشکان سنتی ارائه می شد اعتماد داشتند.
در سال­ های اخیر، سیستم مراقبت بهداشتی و سلامت در کویت به طرز چشمگیری بهبود یافته است. در سال ۱۹۷۸ استفاده از گیاهان دارویی در بخش بهداشت و درمان به طور رسمی آغاز شد.
پوشش گیاهی بومی کویت شامل درختچه های چوبی چندساله است که وابسته به بارش های زمستانی هستند. تپه های شن و ماسه، مرداب های نمک، دشت کویر و فلات کویر: چهار اکوسیستم و مشخصه طبیعت کویت را نشان می دهند. در تپه های شنی گیاهانی که یافت می شوند شامل: درمنه، رمس، اشنان و … هستند که از این گیاهان برای ساخت داروهای گیاهی استفاده می شود. گیاه گون برای درمان بیماری های کلیوی و سیاه دانه به طور سنتی برای درمان دیابت در کویت مورد استفاده قرار می گیرد.
کتابی تحت عنوان گیاهان دارویی کویت به زبان عربی توسط بنیاد کویت برای پیشرفت علوم این کشور منتشر شده است. در سال ۱۹۸۴ سازمان اسلامی علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی (IOMS) برای انجام کارهای تحقیقاتی تاسیس شد. یکی از فعالیت های این سازمان پیدا کردن برنامه های عملی و درمان های پزشکی با استفاده از داروهای گیاهی است.
کشور هند از جمله کشورهای مهم صادرکننده گیاهان دارویی و ادویه ها به کویت است که حدود ۵۰ درصد از واردات کشور کویت از این کشور می باشد و پس از آن پاکستان و ایران در مقام های دوم و سوم قرار دارند.

معرفی کشور
کویت با مساحتی در حدود ۱۸ هزار کیلومتر مربع و جمعیتی در حدود ۵ میلیون نفر، کشوری کوچک در منطقه خاورمیانه است که در حاشیه خلیج فارس واقع شده است. این کشور از شمال با عراق، از غرب با عربستان سعودی و از شرق از طریق آب ‌های خلیج فارس با ایران همسایه است. بسیاری از مناطق کویت نیمه بیابانی با پوشش جنگلی است که این مناطق جنگلی کمتر از ۱ درصد از مساحت کل کشور را پوشانده است. همانطور که گفته شد این کشور جنگل های طبیعی بسیار کمی دارد اما در حدود ۵۰۰۰ هکتار از زمین های این کشور جنگل کاری شده است.

منابع گیاهی دارویی و معطر
پوشش گیاهی بومی کویت شامل درختچه های چوبی چندساله است که وابسته به بارش های زمستانی هستند. تپه های شن و ماسه، مرداب های نمک، دشت کویر و فلات کویر: چهار اکوسیستم و مشخصه طبیعت کویت را نشان می دهند. ۳۷۰ گونه گیاهی متعلق به ۵۵ خانواده در کویت گزارش شده اند.
در تپه های شنی گیاهانی که یافت می شوند شامل: درمنه، رمس، اشنان و … هستند که از این گیاهان برای ساخت دارو های گیاهی استفاده می شود. گیاه گون برای درمان بیماری های کلیوی و سیاه دانه به طور سنتی برای درمان دیابت در کویت مورد استفاده قرار می گیرد.

سیستم‌های طب سنتی
مردم کویت تا اوایل قرن بیستم از طب مدرن استفاده نمی کردند. در سال ۱۹۰۴ بریتانیا برای رایج کردن طب مدرن در کویت، پزشکی را به عنوان سفیر خود منصوب کرد. اما قبل از این زمان مردم کویت بر طب سنتی که توسط پزشکان سنتی ارائه می شد اعتماد داشتند. داروهای گیاهی در این کشور به طور معمول توسط مردم استفاده می شود. نزدیک به ۳۰ داروی گیاهی در این کشور تا سال ۲۰۰۵ میلادی ثبت شده است.

اقدامات دولت در توسعه طب سنتی
در سال­ های اخیر، سیستم مراقبت بهداشتی و سلامت در کویت به طرز چشمگیری بهبود یافته است. در سال ۱۹۷۸ استفاده از گیاهان دارویی در بخش بهداشت و درمان به طور رسمی آغاز شد. طبقه بندی مدارک گیاهان دارویی شامل سه گروه اصلی زیر است:
گیاهانی که روزانه مورداستفادهقرار می گیرند
گیاهانی که تحت تحقیقات علمی قرار گرفته و در فارماکوپه ها ثبت شده اند.
گیاهان جدیدی که باید مورد مطالعه قرار گیرند.
شرایط ثبت خاصی برای گیاهان در هر گروه در نظر گرفته شده است. مرکز طب سنتی در سال ۱۹۸۷ تاسیس شد و وظیفه این مرکز، ثبت دارو های گیاهی و معرفی گیاهان دارویی جهت درمان برخی از بیماری ها است. همچنین این مرکز به مطالعات دارویی، بررسی محصولات فراوری شده و نظارت بر واردات گیاهان برای تهیه مواد دارویی می پردازد.

فعالیت‌های تحقیق و توسعه
کتابی تحت عنوان گیاهان دارویی کویت به زبان عربی توسط بنیاد کویت برای پیشرفت علوم این کشور منتشر شده است. در سال ۱۹۸۴ سازمان اسلامی علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی (IOMS) برای انجام کارهای تحقیقاتی تاسیس شد. یکی از فعالیت های این سازمان پیدا کردن برنامه های عملی و درمان های پزشکی با استفاده از داروهای گیاهی است. این سازمان، داروهای گیاهی را برای بیماری های مختلف معرفی کرده و مطالعه بر روی اثرات دارویی گیاهان و سبزی های مختلفی را انجام داده است. همچنین یک کتاب که شامل الزامات مورد نیاز برای ثبت و آماده سازی گیاهان دارویی است، منتشر نموده است.

تجارت و بازاریابی
کشور هند از جمله کشورهای مهم صادرکننده گیاهان دارویی و ادویه ها به کویت است که حدود ۵۰ درصد از واردات کشور کویت از این کشور می باشد و پس از آن پاکستان و ایران در مقام های دوم و سوم قرار دارند.