امروز
1403 اسفند 22
14 15
1 12 03

سطح آمادگی فناوری

خلاصه :

این مقاله در خصوص تعرف و مفهوم TRL صحبت می کند و در نهایت هر کدام از سطح ها را بصورت خلاصه توضیح می دهد.


سطح آمادگی فناوری

در این مقاله به بررسی سطوح آمادگی فناوری (TRL) از سطح ۱ تا ۹ می‌پردازیم. این مقیاس که ابتدا توسط ناسا توسعه یافت، ابزاری استاندارد برای سنجش میزان بلوغ یک فناوری است. استفاده از TRL به مدیران پروژه، مهندسان و سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا ریسک‌های فنی و هزینه‌های مرتبط با توسعه فناوری را به‌طور دقیق ارزیابی کرده و تصمیمات بهینه‌تری در خصوص پیشرفت یا سرمایه‌گذاری اتخاذ کنند.

TRL 1: مشاهده و گزارش اصول پایه

تعریف: در این سطح، مفاهیم اولیه علمی یا اصول بنیادی یک پدیده مورد بررسی قرار می‌گیرند. تحقیقات در این مرحله معمولاً نظری و مبتنی بر مطالعه‌های کاغذی هستند به زبان ساده تر در این زمان است که ایده اصلی و اولیه شکل می گیرد. تا به حال شده ایده ای به ذهنمان رسیده و مسیر جدیدی را کشف کرده ایم اما به دلیل نبود امکانات کافی اعم از شرایط مالی ، فضای کار مناسب ، زیرساخت برای آزمایشگاه و تولیدات محصولات از آن ایده صرف نظر کرده ایم در این موقعیت است که شتابدهنده بعنوان یک حامی در هر کدام از مراحل از ایده تا محصول همراهی و حمایت می کند.
مثال: مطالعه اولیه بر روی خواص یک ماده جدید در حوزه سلامت، مانند بررسی رفتار نانوذرات در شرایط مختلف.

TRL 2: فرموله شدن مفهوم فناوری

تعریف: پس از شناسایی اصول پایه، مفاهیم و کاربردهای اولیه فناوری مطرح می‌شوند. این مرحله معمولاً شامل بررسی‌های نظری و تحلیلی برای تعیین اینکه چگونه می‌توان از دانش به‌دست‌آمده بهره برد، است.
مثال: پیشنهاد استفاده از نانوذرات در سیستم‌های دارویی برای بهبود جذب دارو در بدن.

TRL 3: اثبات مفهومی آزمایشی

تعریف: در این مرحله، مطالعات آزمایشی و تحلیلی آغاز می‌شود تا قابلیت عملی‌سازی ایده‌ها را اثبات کند. آزمایش‌های اولیه در محیط‌های آزمایشگاهی برای ارزیابی کارایی قطعات یا فرآیندها انجام می‌شود.
مثال: ساخت یک نمونه اولیه آزمایشی از یک حسگر مبتنی بر نانوذرات و انجام آزمایش‌های اولیه برای اثبات عملکرد آن در شرایط کنترل‌شده.

TRL 4: اعتبارسنجی مولفه‌ها در محیط آزمایشگاهی

تعریف: در سطح چهارم، مولفه‌های فناوری در یک محیط آزمایشگاهی یکپارچه می‌شوند تا نشان دهند که قطعات مختلف می‌توانند با یکدیگر کار کنند. آزمایش‌های عملکردی جهت اطمینان از دستیابی به اهداف فنی صورت می‌گیرد.
مثال: ساخت و آزمایش یک نمونه آزمایشی از یک سنسور در محیط کنترل شده، به‌گونه‌ای که عملکرد آن در کنار سایر اجزا بررسی شود.

TRL 5: اعتبارسنجی در محیط مرتبط (شبیه‌سازی شده به محیط واقعی)

تعریف: در این مرحله، قطعات یا زیرسیستم‌ها در محیطی شبیه به شرایط واقعی (یا مرتبط با کاربرد نهایی) مورد آزمایش قرار می‌گیرند. این آزمون‌ها کمک می‌کنند تا تطابق عملکرد فناوری با شرایط عملی اطمینان حاصل شود.
مثال: آزمایش یک سنسور در شرایط شبیه‌سازی شده به محیط عملیاتی، مانند تست دما و رطوبت در شرایطی که در کاربرد نهایی انتظار می‌رود.

TRL 6: آزمایش نمونه اولیه (پروتوتایپ) در محیط مرتبط

تعریف: در این سطح، یک مدل یا نمونه اولیه از سیستم ساخته می‌شود و در محیطی مرتبط (که شرایط آن شبیه به محیط عملیاتی واقعی است) آزمایش می‌شود. هدف، اثبات عملکرد سیستم به‌طور کلی و ارزیابی مسائل مهندسی در مقیاس نزدیک به واقعی است.
مثال: ساخت یک نمونه اولیه از یک ربات خودران و آزمایش آن در محیطی که شبیه به شرایط واقعی (مانند یک کارخانه یا یک فضای شهری کنترل‌شده) باشد.

TRL 7: نمایش نمونه سیستم در محیط عملیاتی

تعریف: در این مرحله، نمونه اولیه یا پروتوتایپ سیستم در محیط عملیاتی واقعی یا نزدیک به آن (مانند یک پلتفرم آزمایشی) مورد آزمایش قرار می‌گیرد. این سطح نشان‌دهنده نزدیک شدن فناوری به شکل نهایی است.
مثال: تست نمونه اولیه یک سیستم ماهواره‌ای در یک محیط آزمایشی که شرایط فضایی واقعی (مانند دمای پایین و تشعشعات) را شبیه‌سازی می‌کند.

TRL 8: تکمیل و اعتبارسنجی سیستم نهایی

تعریف: در این سطح، فناوری به شکل نهایی و کامل در آمده و از طریق آزمایش‌های جامع و معتبرسازی، اثبات می‌شود که تمامی عملکردها و ویژگی‌های مورد نیاز در شرایط عملیاتی به‌خوبی عمل می‌کنند.
مثال: یک سیستم ناوبری فضایی که پس از آزمایش‌های گسترده در محیط‌های شبیه‌سازی شده و واقعی، آماده استفاده در مأموریت‌های فضایی می‌شود.

TRL 9: اثبات سیستم در عملیات واقعی

تعریف: در بالاترین سطح TRL، فناوری به‌طور کامل در محیط عملیاتی و در مأموریت‌های واقعی به اثبات رسیده است. در این مرحله، سیستم مورد نظر به صورت تجاری یا عملیاتی بهره‌برداری می‌شود.
مثال: سیستم کنترل و هدایت یک موشک یا مدیریت پرتاب ماهواره که به صورت عملیاتی در مأموریت‌های فضایی استفاده می‌شود و تمامی عملکردهای آن تحت شرایط واقعی ثابت شده است.